گفت و گوی صمیمی با بانوی هنرمند صدف محمدی _نشر حوزه مشق
لطفا خودتان را برای مخاطبان مجموعه بزرگ حوزه مشق معرفی کنید:
صدف محمدی هستم.
نویسنده، داستان نویس و ویراستار.
متولد دوم فروردین سال ۱۳۷۹.
ساکن اصفهان و همچنین کم‌بینا هستم.
چه چیزی شما را به نوشتن داستان علاقه‌مند کرده است و چگونه شروع کرده‌اید؟
از کودکی به فیلم، سریال هندی، آمریکایی و ترکی علاقه داشتم و به داستان آن و این‌که چه چیزی را می‌خواهد بیان کند فکر می‌کردم و به تماشای سریال و فیلم علاقهٔ زیادی داشتم و به داستان‌هایی که مادرم و بزرگ‌تر‌ها نقل می‌کردند با دل و جان گوش می‌سپردم و علاقهٔ زیادی به نوشتن داشتم. دفتر خاطرات داشتم و وقتی دلم می‌گرفت یا خوش‌حال می‌شدم، احساساتم را روی کاغذ می‌نوشتم، اما به‌دلیل مشکل بینایی‌ام و خط ناخوانایم در کلاس‌های آموزش نویسندگی شرکت نکردم. بعد از گذشت سال‌ها و خرید گوشی هوشمند با قابلیت پیشرفت در دید، توانستم رمان‌ها و داستان‌ها را در اپلبکشین‌های مختلف بخوانم و چیز‌هایی برای نوشتن به ذهنم می‌آمد و آن‌ها را می‌نوشتم. در سال 1400 توسط یکی از دانشجویان دانشگاه خمینی‌شهر اصفهان با منتقد ادبی آشنا شدم و نوشته‌هایم را برای وی ارسال کردم و ایشان پیشنهاد دادند که اول از داستان کوتاه شروع کنم.
بعد تمرین و طرحی برای نوشتن داستان، به من دادند. من را در مسیر نوشتن گام‌به‌گام تشویق و حمایت کردند.
آیا داستان‌نویسی برای شما یک هدف بلندمدت است یا یک هنر عاشقانه؟
داستان‌نویسی برای من، یک هنر عاشقانه است که با بهره‌گیری از آن دغدغه های جامعه و ذهن خود را بیان می‌کنم.
چه عواملی در انتخاب شما برای نوشتن داستان‌ها مؤثر بوده‌اند؟
دغدغه‌های جامعه، انتقادهای اجتماعی و گاهی برای آرام کردن ذهن خود
فرایند نوشتن داستان برای شما چگونه است؟ آیا روش خاصی برای طراحی داستان، توسعه شخصیت‌ها و ساختاردهی داستان دارید؟
در مرحلهٔ اول، ساخت پیرنگ داستانی، یعنی نوشتن طرح اولیه برای داستان که چه اتفاقاتی در داستان بیفتد، چند شخصیت در آن داستان حضور داشته باشد و داستان چگونه به پایان برسد.
مرحلهٔ دوم، خلق شناسنامه‌ی شخصیت.
الف) ویژگی‌های ظاهری شخصیت، برای مثال، قد، چهره و نوع پوشش؛
ب) ویژگی‌های روانی. برای مثال، عصبی بودن، شوخ‌طبعی و اختلالات روانی؛
مرحلهٔ سوم. فضاپردازی و صحنه‌پردازی.
آیا تجربیات شخصی خود را در داستان‌هایتان استفاده می‌کنید؟ اگر بله، لطفاً توضیح دهید.
بله، زیرا تجربیات مثبت یا منفی یک نویسنده ممکن است باعث تفکر یا تغییر اندیشهٔ خوانندگان شود.
داستان‌هایی که تاکنون نوشته‌اید، کدامشان بیشترین تأثیر را بر خوانندگان داشته‌اند و چرا؟
داستان راه بهتری نیافتم، زیرا یکی از موضوعات جامعه، یعنی فقر و پیامد‌های ناشی از آن را به تصویر کشیده‌ام.
آیا داستان‌هایتان هدفی خاص دارند؟ آیا قصد ترغیب خوانندگان به تفکر، تأمل یا تأثر را دارید؟
بله، هدف من از نوشتن، برجسته کردن موضوعاتی است که در جامعه اتفاق می‌افتد و باید در آن تفکر کرد تا راه گ‌حلی برای کمتر شدن آن پیدا کرد.
چگونه موضوعات جدید را برای داستان‌هایتان انتخاب می‌کنید؟ آیا موضوعات خاصی را ترجیح می‌دهید؟
با بررسی مشکلات جامعه، مردم، فرهنگ و خانواده‌ها، یک مشکل را انتخاب می‌کنم و درموردش می‌نویسم.
چگونه با نقدها و بازخوردهایی که درباره داستان‌هایتان دریافت می‌کنید، برخورد می‌کنید؟
بعد از دریافت نقد و نظرات منتقد در خلوت به آن‌ها فکر می‌کنم و نکاتی را که فکر می‌کنم درست است، در بازنویسی‌های بعدی داستانم استفاده می‌کنم.
آیا همکاری با سایر نویسندگان یا ویراستاران برای شما جذاب است؟
بله، زیرا در همکاری با دیگر نویسندگان و ویراستاران می‌توان با به اشتراک گذاشتن و تبادل اطلاعات بیشتر آموخت و به نتیجهٔ بهتری در انجام کار رسید.
آیا از تکنیک‌ها و روش‌های خاصی در نوشتن داستان استفاده می‌کنید؟
من در بسیاری از داستان‌هایم تکنیک فلش‌بک را به کار می‌برم؛ زیرا دوست دارم با استفاده از این تکنیک ذهن خواننده را به چالش بکشانم.
چه نکاتی را به نویسندگان جوان توصیه می‌کنید که قصد داشته باشند داستان‌های خود را منتشر کنند؟
توصیهٔ من به دوستان این است که تمرین زیادی داشته باشند، داستان‌هایشان را برای نقد و بررسی به منتقدان حرفه‌ای بفرستند، صبور باشند و برای نتیجهٔ بهتر داستان‌هایشان را بازنویسی کنند.
آیا در هنگام نوشتن، هدفمندی خاصی در نظر دارید؟
بله، هدف من از نوشتن، به تصویر کشیدن مشکلات جامعه، فرهنگ و تعصبات خانوادگی است.
آیا از نویسندگان دیگر برای الهام‌گیری استفاده می‌کنید؟
خیر.
چگونه با تغیرات جامعه و فرهنگ سازگار می شوید و آن‌ها را در داستان‌هایتان بازتاب می دهید؟
برای سازگاری با مشکلات جامعه و فرهنگ کافی است به‌روز باشیم، انعطاف‌پذیری و پذیرش لازم را داشته باشیم.
من انتقاد خود را در‌برابر مشکلات جامعه، فرهنگ، محدودیت‌ها و تبعیض‌هایخخانوادگی (تبعیض‌ها و محدودیت‌هایی که والدین بین فرزندان خود قائل‌اند) و پبامد‌هایشان را در داستان‌هایم می‌گنجانم.
صحبت پایانی برای مخاطبان حوزه مشق:
برای بهتر شدن نوشته‌هایتان تلاش کنید و برای انتشار اثرتان عجله نکنید.
