خانه

مرثیه

هنوز مرثیه خوانم، خودم برای خودم

پـُرم ز شـوق نگفتن، در انزوای خودم

مگر که مرگ بخواند مرا که غیر از این

نمی شوم سر مویی رها ز جای خودم

ز دوست شکوه نکردم، چنان که آخر کار

وفا نمودم و ماندم، خودم به پای خودم

هزار لاله‌ی خونین جگر عطش دارم

هزار تشنه به رگهای سرخ نای خودم

اگر بناست که عاشق، بمیرد از غم و درد

صلاح کار در آن شد، شوم فدای خودم

بخوان قناری عاشق، دگر مجالی نیست

تو بر مزار من اینک، ز شعرهای خودم

از این فراز غزل، بشنوند اهل هنر

هنوز مرثیه خوانم، خودم برای خودم

مرضیه نیکویی

❤

روابط عمومی انتشارات حوزه مشق