اثری از بانوی هنرمند مهسا جاوید پور
نمی بازد کسی در صفحه ی شطرنج شاهش را حریف اما به مسلخ می برد گاهی سپاهش را اگر بیراهه رفت آن کس که خلقی پشت او بوده ست به سختی می دهد روزی تقاص اشتباهش را خدا هرگز نمی بخشد کسی را که بیاندازد به دوش دیگری سنگینی بار گناهش را پشیمان است در تنهایی و حسرت ، چه سود اما؟ پلنگی که به زیر آورد مغرورانه ، ماهش را به آب زمزم و کوثر نمی گردد سپید آخر اگر صد بار هم شوید فلک بخت سیاهش را وفاداری مخواه از هیچکس در عالم نامرد که حتی آشنا هم...