نمی بازد کسی در صفحه ی شطرنج شاهش را

حریف اما به مسلخ می برد گاهی سپاهش را

اگر بیراهه رفت آن کس که خلقی پشت او بوده ست

به سختی می دهد روزی تقاص اشتباهش را

خدا هرگز نمی بخشد کسی را که بیاندازد

به دوش دیگری سنگینی بار گناهش را

پشیمان است در تنهایی و حسرت ، چه سود اما؟

پلنگی که به زیر آورد مغرورانه ، ماهش را

به آب زمزم و کوثر نمی گردد سپید آخر

اگر صد بار هم شوید فلک بخت سیاهش را

وفاداری مخواه از هیچکس در عالم نامرد

که حتی آشنا هم از تو می دزدد نگاهش را

متاعی جز غزل ها در بساطش نیست این شاعر

که سودا می کند هر شب فقط با ناله آهش را

به جز از “حضرت عشق ” از کسی هیچ انتظاری نیست

که در سرگشتگی ها آدمی گم کرده راهش را

مهسا جاوید پور

💎❤️

روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق

صفحه اصلی